ما بی حجاب نبودیم . نجابت پوست تنمان شده بود و عفاف همسایه دیوار به دیوار دلمان بود. حیا درخت ریشه دار حیاتمان بود که در هر چه شاخه های آن را می بریدند بارورتر و تنومندتر می شد یک روز به زور برخی از مادران ما را به نمایش بردند و از آن ها بازی خواستند. وقتی نمایش تمام شد بازیگران یادشان رفت از نقش بیرون بیایند ، یادشان رفت ماسک ها و نقابهای تحمیلی را بردارند. و بعد فرزندانشان خیال کردند هر چه هست طبیعی است ، همان باید باشد. و این شد که حجاب که فطری و طبیعی دختران و زنان ما بود ، اضافی و تحمیلی و غیر طبیعی جلوه کرد و بی حجابی که منافات داشت با فطرت و طبیعت عفاف آسای دختران و زنان ، طبیعی تلقی شد.

و ما هنوز گرفتار این مصیبتم که دستهایی از درون و بیرون مرزها ، زنان را به نمایش می خواند...

ما اکنون نیازمند کندن نقابهای دروغین و بازگشت به اصل پاک و بی آلایش خویشیم.

اما چند مورد دیگر هم هست که می خواهیم با یاری شما دختران خوب و آزرمگین و حیامند محکوم کنیم.

دستهایتان را برای مشت کردن و دندانهایتان را برای فشردن و دلهایتان را برای اعلام انزجار ، مهیا کنید.

ما حضور عریان اطلسیها را در تهاجم بی رحم طوفانها نمی پسندیم.

ما آرایش نرگس ها را در مقابل چشمهای زمستانی محکوم می کنیم .

ما محبت نمی فروشیم ، عاطفه نمی خریم ، دلهایمان را زیر نگاه هخای هوس آلوده مدفون نمی کنیم.

ما به شرافت پایبندیم ، در مقابل حیا زانو می زنیم ، با نجابت راه می آییم و در قبال عفت تمکین میکنیم . ما در تفکر . منش و اعتقاد با بی دینان و لاقیدان غرب بسیار فاصله داریم.

ما معتقدیم که خدا هست ، معاد هست ، قیامت هست و چشمهایی همیشه نگران ماست.

ما حیا می کنیم از حضور ولی نعمتمان (خدا ، پیامبران ، ائمه ، و شهدا )که در منظر نگاهش گناه کنیم.

ما معتقدیم زمانی که سوز سرد نگاه میوزد ، گل وجود دختران در گلخانه حجاب محفوظ تر می ماند.

چشمهایتان را نبدیم :

خطر از هر سو احاطه مان کرده است . فرهنگمان به قلعه ای می ماند که دشمن با سلاح های گوناگون گرد آن حلقه زده است. سلاح های دشمن اگر چه سنگین و متعدد و متنوع است اما صلابت و استحکام دین و ایمان ما خیلی خیلی بیشتر است.